Voor altijd bij mij. . .

Ervaringsverhaal: Het verhaal van mijn miskraam

1 op de 5 Nederlandse vrouwen krijgt te maken met een miskraam. Vaak wordt daar niet over gesproken. De schrijfster kiest ervoor om haar ervaring op een hele persoonlijke manier te delen. Ze ontdekte tijdens deze heftige periode haar vrouwelijke kracht. Tijdens en na haar miskraam werd ze zich extra bewust van het feit dat iedereen aldoor keuzes maakt. Ze besluit vanaf dat moment om dicht bij zichzelf te blijven. Ze kiest nu voor een leven vanuit voelen, aandacht en meegaan met je eigen stroom. Door haar verhaal te vertellen inspireert ze andere vrouwen om ook in hun kracht te gaan staan en hun eigen weg te kiezen, ondanks de soms verdrietige of moeilijke gebeurtenissen op je pad.

Thea Jurina (1984) is moeder van zoontje Lukas, tijdens het schrijven van dit boek zwanger van zoontje Ruben en ‘bonus-moeder‘ van de twee zoons van haar partner.
Naast schrijver is ze inspiratiespreker en voert ze individuele gesprekken met als thema: ‘schenk jezelf aandacht zodat je groeit en bloeit‘.

De achterflap van het boek:

En dan zien we op de monitor dat het hartje van ons kindje in mijn buik, niet meer klopt.

De ervaring van mijn miskraam zet mijn leven op z’n kop. Ik kom terecht in een achtbaan van gevoelens en emoties. Eén ding weet ik echter zeker; over een poosje zal ik begrijpen waar dit allemaal goed voor is geweest.

“Durf gevoelens toe te laten; nodig ze uit, je hebt ze niet voor niks. Ik mocht meemaken dat de heftige, zware en intens verdrietige gevoelens golven waren waarin ik kon zwemmen.” 

Wat ik voel en weet is dat ik dit proces van verlies wil doormaken op mijn eigen manier. Wat iedereen er ook van vindt, het is mijn lichaam en ik wil dit vanuit liefde meemaken. Ik omarm mijn verdriet, voor mezelf en dit kindje en ik weet; ze is . . . 

voor altijd dichtbij mij
theajurina

Thea Jurina-Dijkstra

Theajurina.com

Meer boeken

Ervaringsboek:

Voor altijd dichtbij mij

Het verhaal van mijn miskraam

In januari 2010 maakte ik een miskraam mee. Nadat we eerder het hartje hadden horen kloppen, was het nu stil. “Doodstil“. Deze gebeurtenis bracht veel teweeg bij mij. Intens verdriet, verdriet wat al jaren in mij lag opgesloten, kwam naar buiten en wilde gehoord en gezien worden. Ik ging het aan, liet de golven van verdriet door me heen stromen en had geen idee waar ze me zouden brengen. Ze brachten me nog dichter bij mezelf; iets wat ik nooit had durven denken. Mijn miskraam verrijkte mijn leven; op een bizar-bijzondere manier. Mijn boek zit vol energie en verbinding. Wanneer je het leest raak ik je aan en als jij je hiervoor openstelt zul je me kunnen voelen. Het zet ook in beweging dat je mag genieten van het leven. Sterker nog; dat dat het enige is wat je hoeft te doen.

– Thea Jurina-Dijkstra –