| Beroep | Locatie |
| Kraamadviseur | Noord-Holland | Amsterdam |
Kraamadviseur
Hallo kersverse aanstaande ouders.
Wat een spannende tijd gaan jullie tegemoet, en wat zullen er in de komende maanden veel vragen door jullie hoofd spoken. Maar naast uw roze wolk is er ook nog een wolk met antwoorden, antwoorden die u voor en na de bevalling kunnen helpen om wat vaster in uw aanstaande-ouders-schoenen te doen staan.
Simpele, moeilijke en ingewikkelde vragen, u mag ze allemaal stellen, en ik ga mijn uiterste best doen om deze vragen voor u te beantwoorden. Aarzel niet, domme vragen bestaan niet dus leef je uit. Wie weet spreken we elkaar nog, daar verheug ik me nu al op.
Met oprecht vriendelijke groet,
Magda Keijser.
Gecertificeerd doula/kraamverzorgende
Heb je vragen aan Magda, mail ze gerust na aanmelding op de website.
Alleen na toestemming plaats ik je vraag en antwoord hier op de website.
Wellicht een leuke (komische) anekdote.
Rond de klok van 8 uur in de avond word ik gebeld voor een partusassistentie, (= de assistentie bij de bevalling) niet ver uit de buurt maar wel op een bijna onbereikbare plek in de stad. Zandvoort was er niks bij, ik ben dan ook een verboden richting ingereden en werd staande gehouden door een motoragent, ik dacht meteen: daar gaan mijn zuurverdiende centen maar ja eigenlijk “eigen schuld”, maar hij was erg begripvol en toen ik hem het doel van mijn reis vertelde, keek naar mijn uniform en zei, rij maar door vrouw, en succes.
Aangekomen was ik getuige van de geboorte van een prachtig mannetje. Ook de volgende dag werd ik ingezet in dit gezin (heb wel mijn fiets genomen om herhaling te voorkomen en misschien zijn niet alle motoragenten even begripvol). Het was druk in huis, er meldde zich veel bezoek en zo op het eerste oog had de organisatie van het huishouden blijkbaar geen prioriteit (ieder zijn eigen ding denk ik dan maar). Alleen nou wil het feit dat ik nogal van het opruimen ben, en ik voeg dan ook na de noodzakelijk vereiste werkzaamheden de daad bij het woord en ga van boven naar beneden om wat structuur aan te brengen.
Die morgen komt er een vriendin, kletsend en lachend zitten de dames op het bed genietend van koffie en bewonderend kijkend naar het kleine mensje. Ik hobbel daar rustig tussendoor en check af en toe de “staat” van moeder en kind. Totdat de vriendin vertrekt en verbaasd aan mij vraagt: “Heb jij soms mijn witte vest gezien?” Mmm, tja, je begrijpt het al… dat was verdwenen in de was. Misschien volgende keer die opruimwoede wat onderdrukken… We hebben er vreselijk om gelachen!!!
Lieve groet,
Magda.