Ik geef het graag en grif toe: ik heb een zwak voor namen!
Maar is dat nu eigenlijk heel raar? Volgens mij niet. Immers, de Romeinen riepen al: nomen est omen. De naam is het teken.
En de dichteres Neeltje Maria Min schreef: “Noem mij, roep mij aan, o noem mij bij mijn diepste naam. Voor wie ik liefheb wil ik heten”.
We hebben allemaal wel wat met namen. Kijk maar eens hoe we op social media bezig zijn met de vaak bizarre namen die celebs hun kinderen kunnen geven. Ik heb ze eens van A tot Z op een rijtje gezet. De meeste zijn echt bizar en hoewel ik moet lachen denk ik dan toch: “arme kinderen”.
Nou ja, wie weet veranderen ze zelf hun naam wanneer ze wat ouder zijn. Ik zou het me zo maar kunnen voorstellen.
Weet je trouwens, dat er ook verboden babynamen bestaan? Vast niet! De paus heeft zo’n 7 jaar geleden aantal namen in de ban gedaan. Niet dat je nu een boete krijgt als je ze toch geeft hoor…
Maar geloof mij, die namen zijn zo bizar: die wil je je kind niet geven… Hier een voorbeeldje: Anus….
Moet ik er nog meer over zeggen?
Vroeger mochten een heleboel namen niet en was het naamgeven aan behoorlijk strenge regels onderworpen. Geen wettelijke regels, begrijp me goed, maar “zo hoort het”-regels. En die kunnen vaak strenger aanvoelen dan het wetboek van strafrecht. Nieuwsgierig? Lees dan verder over vernoemingen.
Nu we helemaal niet meer aan dit soort rituelen gebonden zijn, vind je het misschien wel leuk om te weten wat de naam van je kind betekent. Ik vind dat altijd belangrijk. Dat heb ik van geen vreemde: mijn moeder gaf me de naam Felice, wat de gelukkige betekent. Nomen est omen: want dat ben ik!
